Dwujęzyczne tabliczki w rejonie wileńskim i solecznickim usuwane, w Kownie wiszą od dziesięcioleci

Zgodnie z obecnie obowiązującym na Litwie prawem, wywieszanie dwujęzycznych tabliczek z nazwami ulic jest łamaniem przepisów prawnych, co jest wbrew zobowiązaniom międzynarodowym, jakie przyjęła na siebie Litwa ratyfikując Konwencję ramową o ochronie mniejszości narodowych. Ustawa o języku państwowym (Valstybinės kalbos įstatymas) w art. 17 jednoznacznie stwierdza, iż publiczne nadpisy w Republice Litewskiej muszą być zapisane w języku państwowym. Wobec tego na osoby, wywieszające na swoich domach wspomniane tabliczki lub odpowiedzialne za ich usunięcie, nakładane są kary finansowe – np. kara 43 tys. litów. nałożona na dyrektora administracji samorządu solecznickiego. Pisaliśmy już o tym. Dwujęzyczne tabliczki mogą być wywieszane jedynie w celach turystycznych, jednak format nadpisu w innym języku nie może być większy od nadpisu w języku litewskim. Więcej o tym.

Natomiast w Kownie, jeszcze z okresu Litewskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej, gdzie językiem urzędowym był zarówno język rosyjski jak i litewski, na blokach mieszkalnych przy ul. Medvėgalio nadal wiszą dwujęzyczne tabliczki – w języku rosyjskim i litewskim. Co ciekawe, przez długi okres nie były one zauważone przez władzę. Nie zostały również zaskarżone przez mieszkańców oraz pełnomocnika Rządu, jak w przypadku rejonu solecznickiego i wileńskiego. Dopiero teraz administracja bloku zostanie poinformowana o wspomnianym fakcie i tabliczki zostaną usunięte.

Zgodnie z danymi Departamentu Statystyki Litwy (Lietuvos Statistikos Departamentas), rosyjska mniejszość narodowa w 2011 r. stanowiła zaledwie 3,8% mieszkańców Kowna. Nie stanowi więc tam liczebnie większej grupy. Natomiast w rejonie solecznickim i wileńskim, które zamieszkuje odpowiednio 77,8% oraz 52,1% Polaków, dwujęzyczne tabliczki z nazwami ulic nie umykają uwadze pełnomocnika Rządu spisującego adresy budynków, na których widnieją wyżej wspomniane tabliczki. Mieszkańcy domów prywatnych są jednak wzywani do zastąpienia dwujęzycznych tabliczek z nazwami ulic tabliczkami wyłącznie w języku litewskim.

Europejska Fundacja Praw Człowieka (EFHR) przypomina, iż zgodnie z przyjętymi przez Litwę zobowiązaniami, w tym zgodnie z art. 11 Konwencji ramowej o ochronie mniejszości narodowych, w rejonach tradycyjnie zamieszkałych przez znaczącą ilość osób należących do mniejszości narodowej Państwo ma starać się umieszczać również w języku mniejszości tradycyjne nazwy lokalne, nazwy ulic i inne oznakowania topograficzne o charakterze publicznym, o ile istnieje tam wystarczające zapotrzebowanie na takie oznakowania. Przykłady dwujęzycznych nazw topograficznych znaleźć można m.in. w Polsce, Czechach, Słowacji, Niemczech, Austrii oraz Hiszpanii.

Wspomniane wydarzenia raz jeszcze udowadniają dyskryminację mniejszości narodowych zamieszkałych w rejonie wileńskim i solecznickim. Jest to m.in. wynik braku na Litwie Ustawy o mniejszościach narodowych, która powinna regulować używanie języków mniejszości narodowych na terenach zwarcie zamieszkałych przez mniejszości narodowe. Obietnica rozstrzygnięcia kwestii oryginalnej pisowni imion i nazwisk oraz podwójnego nazewnictwa ulic, jak pokazują ostatnie wydarzenia związane z brakiem czasu parlamentarzystów na rozpatrzenie projektu Ustawy o mniejszościach narodowych, pozostaje nadal obietnicą Premiera i całej koalicji rządzącej.

Europejska Fundacja Praw Człowieka (EFHR) zobowiązuje się udzielić bezpłatnej pomocy prawnej wszystkim właścicielom dwujęzycznych tabliczek, włącznie z reprezentowaniem przed sądami krajowymi oraz międzynarodowymi.

Więcej informacji o prawie do dwujęzycznych tabliczek znaleźć można w ulotce „Prawo do posiadania tabliczek ulic i miejscowości”.

EFHR