TSUE orzekł: Odpoczynek tygodniowy nie musi być udzielony w dniu następującym po okresie sześciu kolejnych dni pracy

9-go listopada 2017r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej(TSUE) wydał wyrok w trybie prejudycjalnym(C-306/16), w którym zadecydował, że 24-godzinny odpoczynek przysługujący pracownikom nie musi być udzielony w dniu następującym po sześciu kolejnych dniach pracy.

António Fernando Maio Marques da Rosa, pracownik kasyna w latach 2008-2009 czasami pracował przez siedem kolejnych dni. W 2010r. właściciel kasyna, spółka Turismo, Jogo e Animação, SA, zmieniła organizację pracy tak aby pracownicy nie pracowali więcej niż przez sześć kolejnych dni. W Marcu 2014, po upływie terminu umowy o prace Maio Marques de Rosa wniósł powództwo przeciwko byłemu pracodawcy. Maio Marques de Rosa twierdził, że spółka nie udzielała mu należytych dni odpoczynku i domagał się odszkodowania oraz rekompensaty za przepracowane nadgodziny.

Sąd apelacyjny w Oporto zwrócił się z prośbą do TSUE o interpretacje przepisu dyrektywy dotyczącej organizacji pracy (Dyrektywa 2003/88/WE) stanowiącego, że każdy pracownik jest uprawniony w okresie siedmiodniowym do minimalnego nieprzerywanego 24-godzinnego odpoczynku oraz 11-godzinnego dobowego odpoczynku. A dokładniej, z zapytaniem, czy minimalny nieprzerwany okres odpoczynku tygodniowego w wymiarze 24 godzin, do którego uprawniony jest pracownik, musi być udzielany najpóźniej w dniu następującym po okresie sześciu kolejnych dni pracy.

TSUE uznał, że z samego brzmienia zapisu wynika, że każdy pracownik jest uprawniony do takiego wypoczynku, jednak chwila, w której należy udzielić ten minimalny wypoczynek jest nieuściślona. Natomiast biorąc pod uwagę kontekst sformułowania „w okresie siedmiodniowym” rozumie się stały okres rozliczeniowy, w którym należy udzielić nieprzerywanego 24godzinnego odpoczynku, niezależnie od chwili, w której godziny są udzielane.

Trybunał przypomniał, że celem dyrektywy jest ochrona zdrowia i bezpieczeństwa pracowników a powyższa wykładnia przepisów jest korzystna dla nich, gdyż umożliwia udzielenie kilku następujących po sobie dni odpoczynku na końcu danego okresu rozliczeniowego i na początku następnego.

Według Kodeksu Pracy Republiki Litewskiej art.122 część 2 punkt 3 nieprzerwany odpoczynek dobowy musi wynosić nie mniej niż 11 godzin. Po okresie siedmiu dni z rzędu pracownikowi przysługuje minimalnie 35-godzinny nieprzerywalny odpoczynek, jeśli czas pracy wynosi więcej niż 12 godzin, ale nie więcej niż 24 godziny, nieprzerywalny odpoczynek dobowy nie może być mniejszy niż 24 godziny.

EFHR